Ιωάννης Παναγάκος

ΜΑΝΑ, ΕΣΥ!

Εν αρχή ην ο Λόγος. Ο Λόγος κι εσύ εντός του.

Απ’ το πρώτο αρχέγονο ηλιογέννημα, προαιώνια,

ανταμοπάλλονται στο στήθος σου

η αγάπη και το φως Του Δημιουργού.

Μέλι και γάλα κι οξυγόνο. Βύζαγμα ζωής.

Από τότε. Με το πρώτο ιδωμένο φως και με το δοξάρι του ήλιου,

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ
Ανχη ε.α. Ιωάννη Παναγάκου
με τίτλο:
"Φεγγόλαμπρες Κόρες της Νάουσας"

(Για να εμφανίσετε το Ποίημα κάντε ΚΛΙΚ πάνω στον Τίτλο του Ποιήματος)

ΤΗΣ ΓΗΣ ΤΟ ΟΝΕΙΡΙΟ ΚΑΛΛΟΣ!
Ξυπόλυτη στον Γολγοθά, μ’ αγέρωχη ανεβαίνει
μ’ ένα στεφάνι στα μαλλιά σαν από φως των αστεριών
κι ας έχει η νύχτα φυλακή το δόλιο της τα σώμα.
Μαζί της τ’ αετόπουλα τον ένδοξο σταυρό βοηθώντας να σηκώσει
τραγούδια πλέκουν από φως
κι απ’ της ψυχής τους τ’ άρωμα λουλούδια
και στεφανώνουνε το φως που απ’ την ψυχή πηγάζει
το φως που τη σεπτή της κεφαλή γλυκά την περιβάλλει.
Μερόνυχτα πολλά, βδομάδες, μήνες, χρόνια
παλεύουν μ’ όλα τα στοιχειά στον άνισο της ύλης τον αγώνα

Σαν Αητός

Αητός ψηλά γεννήθηκα στ’ απάτητα τα όρη

με τη ματιά μου λεύτερη σε λεύτερο ουρανό

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ
Ανχη ε.α. Ιωάννη Παναγάκου
με τίτλο:
"Παιδικά Χριστούγεννα"

(Για να εμφανίσετε το Ποίημα κάντε ΚΛΙΚ πάνω στον Τίτλο του Ποιήματος)

Διαβάστε το ποίημα

        ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΣΟΛΩΜΟ ΚΑΙ ΤΑΣΟ

Τ’ Αυγούστου η δεκατέσσερις ήταν θλιμμένη μέρα

κι είχε μαυρίλα ο ουρανός και τ’ άστρο της καρδιάς μας

γιατί έφυγε ένας ήρωας απ’ τ’ άδικο το χέρι

του Τούρκου του δερβέναγα κι απ’ της Τουρκιάς το μίσος

που κάθε μέρα, κάθε αυγή τον ήλιο τον ντροπιάζει

και τα νερά και τα σπαρτά κι η φύση αποτροπιάζει

γιατί την Κύπρο κούρσεψαν, της εμορφιάς το κάλλος.

Στ’ Αυγούστου δεκατέσσερις ο Τάσος κηδευόταν

και τον ξεπροβοδούσανε στης δόξας τα λημέρια

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ
Ανχη ε.α. Ιωάννη Παναγάκου
με τίτλο:
"Μάρκος Μπότσαρης - Ο Γίγαντας του Έθνους"

(Για να εμφανίσετε το Ποίημα κάντε ΚΛΙΚ πάνω στον Τίτλο του Ποιήματος)

ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΟΙ ΕΛΠΙΔΕΣ

Έχει η Ελλάδα ήρωες
μα έχει κι ηρωίδες·
σ’ αυτές, και τα τρανά βουνά
σκύβουν να υποκλιθούν.
Γράφουνε με το αίμα τους
δόξας λαμπρές σελίδες
δεν τρέμουνε μπρος στον βοριά
για λευτεριά μεθούν.

Σ’ αφεντικά δεν προσκυνούν
βροντές δεν τις μερώνουν
ριζώνει μες στα στήθια τους
ουράνια αρχοντιά·
η αρετή τις κυβερνά
με το Θεό ανταμώνουν
Ελλάδα έχουν μέσα τους
στον τύραννο φωτιά.