ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΟΙ ΕΛΠΙΔΕΣ
Έχει η Ελλάδα ήρωες
μα έχει κι ηρωίδες·
σ’ αυτές, και τα τρανά βουνά
σκύβουν να υποκλιθούν.
Γράφουνε με το αίμα τους
δόξας λαμπρές σελίδες
δεν τρέμουνε μπρος στον βοριά
για λευτεριά μεθούν.
Σ’ αφεντικά δεν προσκυνούν
βροντές δεν τις μερώνουν
ριζώνει μες στα στήθια τους
ουράνια αρχοντιά·
η αρετή τις κυβερνά
με το Θεό ανταμώνουν
Ελλάδα έχουν μέσα τους
στον τύραννο φωτιά.
Πανώριες ακτινοβολούν
στην Κρήτη και στη Μάνη
Μεσολογγιού την έξοδο
Ζαλόγγου τον γκρεμό·
στην Ήπειρο Τζαβέλλαινες
Μαντώς δόξας στεφάνι
της Μπουμπουλίνας θάρρητα
Νάουσας ποταμό.
Έχει η Ελλάδα πάμπολλες
ολάνθιστες σελίδες
που πίνουνε τη λευτεριά
στο αίμα αγιασμό·
κι είναι το αίμα αυτό τ’ αγνό
του γένους οι ελπίδες
μ’ αυτό ραντίζουν της γλυκιάς
πατρίδας τον βωμό.
Δρεπάνι ή μπαρουτόβολα
κερνάνε τον εχθρό
φωτιά ολοένα·
σηκώνουν για μια ’νάσταση
του γένους τον σταυρό
το εικοσιένα.·[ΡΕΦΡΕΝ].
3/3/2021
Ιωάννης Παναγάκος
