Άρθρο του δημοσιογράφου Τουντζά Μπενγκίν στην εφημερίδα «Μιλλιέτ» της 20-4-23
Μετάφραση: Από τον Άνχη ε.α Χαρ. Καραγκιοζούδη
Ποια είναι η πραγματική σου πρόθεση βρε γείτονα
Μετά τους σεισμούς με επίκεντρο το Καχραμάνμαρας και το σιδηροδρομικό δυστύχημα στην Ελλάδα, είναι γνωστή η μείωση της έντασης στη γραμμή Άγκυρας-Αθήνας. Το ενδεχόμενο του πολέμου, για τον οποίο μιλούσαν μέχρι εκείνες τις μέρες, αντί για απειλή, πνέουν θερμοί άνεμοι ειρήνης. Οι Έλληνες ΥΠΕΞ και ΥΕΘΑ ήρθαν στις σεισμογενείς ζώνες και συμμερίστηκαν τον πόνο μας, οι πρωθυπουργοί τους δίνουν θερμά μηνύματα. Στην Αθήνα, ακόμη και στρατηγικές ενέργειας και τουρισμού, άρχισαν να συζητούνται με την Άγκυρα. Δηλώσεις προέρχονται από τα πιο έγκυρα στόματα της γείτονας, που τονίζουν τη σημασία να μην χαθεί η ευκαιρία συνεργασίας στην τρέχουσα διαδικασία προσέγγισης Ελλάδας-Τουρκίας. Υπήρξε μια ατμόσφαιρα στην οποία η Τουρκία επέμενε από την πρώτη στιγμή. Γιατί παρά την εχθρική στάση της Ελλάδας εδώ και καιρό, η Τουρκία έλεγε υπομονετικά, «Ελάτε, αναλάβετε δράση, ας καθίσουμε να λύσουμε τα προβλήματά μας μιλώντας στο τραπέζι, άλλωστε είμαστε σύμμαχοι λόγω ΝΑΤΟ».
Ο γείτονας από την άλλη είχε πεισματικά τη διάθεση, «δεν καταλαβαίνω συμμαχίες, δεν με νοιάζει η γειτονία ούτε τίποτα, ότι είπαμε, είπαμε, σφύριξα τη σφυρίχτρα..». Για τον ίδιο, οι εικόνες φιλίας και η ατμόσφαιρα που αναβλύζουν με αμοιβαίες ανθρωπιστικές προσεγγίσεις μετά τα δεινά, είναι στην πραγματικότητα μια κατάσταση που θα έπρεπε να ήταν, αλλά είναι καθυστερημένη. Φυσικά, γι’ αυτές τις δύο χώρες, ειδικά από απόψεως Ελλήνων κυβερνώντων, γιατί δεν υπήρχε ένταση μεταξύ των λαών. Ως εκ τούτου, η στάση της Ελληνικής διοίκησης, είναι εξαιρετικά πολύτιμη για να δούμε επιτέλους την αλήθεια, αλλά είναι επίσης πραγματικότητα ότι εξακολουθούν να υπάρχουν προβλήματα που κλιμακώνουν την ένταση μεταξύ των δύο χωρών. Για παράδειγμα, η μετατροπή της Ελλάδας σε «φρουρά», από την Αλεξανδρούπολη μέχρι την Κρήτη από τις ΗΠΑ, ο εξοπλισμός των νησιών που θα έπρεπε να είναι σε μη στρατιωτικό καθεστώς, σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λωζάννης και του Παρισιού και τα σφετερισμένα νησιά, με το όνειρο της Ελλάδας των 12 μιλίων και η ανοησία να βλέπει η Ελλάδα το Αιγαίο και τη Μεσόγειο σαν δικά του.
Επιπλέον, με τα παράλογα σχόλια και καταγγελίες στα Ελληνικά ΜΜΕ για το μεγαλύτερο στρατιωτικό πλοίο της Τουρκίας, το TCG Anadolu, τις
τελευταίες ημέρες, ο πρώτος εγχώριος και εθνικός δορυφόρος παρατήρησης της γης υψηλής ευκρίνειας της Τουρκίας και πιο συγκεκριμένα, το μάτι γερακιού των ΤΕΔ στο διάστημα είναι άβολο με τον δορυφόρο IMECE και να αποτρέψει την Τουρκία από το να κατοχυρώσει με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το εμπορικό σήμα «Turkaegean» που χρησιμοποιείται στην τουριστική εκστρατεία της στις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι πρωτοβουλίες του αμφισβητούν αυτή την αισιόδοξη ατμόσφαιρα στη γραμμή Άγκυρα-Αθήνας. Ναι, υπάρχουν αυτοί που λένε ότι αυτή η ανοησία είναι σκόπιμη, για να διαταράξει τους ήπιους ανέμους που πνέουν στις Τουρκο-Ελληνικές σχέσεις, αλλά είναι σαφές ότι υπάρχει διαφορά στην επιθετική και αντικειμενική θεώρηση του γεγονότος. Εξετάζοντας τη δεύτερη επιλογή, είναι σαφές ότι αυτές οι εξελίξεις είναι αναμενόμενες για την Ελλάδα. Με άλλα λόγια, υπάρχει μια κατάσταση που κάνει κάποιον να σκεφτεί με όρους ειλικρίνειας. Ειδικά όταν υπάρχουν παρόμοια παραδείγματα που έχουν ξανασυμβεί. Και συγκεκριμένα:
Η αποκάλυψη ότι ο ηγέτης του ΡΚΚ, ο Αμπντουλάχ Οτζαλάν κρυβόταν στην πρεσβεία της Κένυας στην Ελλάδα τον Φεβρουάριο του 1999, είχε επιδεινώσει περαιτέρω τις σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, οι οποίες ήδη επιδεινώνονταν εκείνη την περίοδο. Τις ίδιες μέρες ο αρχιτρομοκράτης μεταφέρθηκε στην Τουρκία με επιχείρηση. Η σύλληψη του Οτζαλάν πυροδότησε κυβερνητική κρίση στην Ελλάδα και στη συνέχεια ο ΥΠΕΞ Πάγκαλος παραιτήθηκε. Προφανώς αποκαλύφθηκε και επίσημα η σχέση της Ελλάδας με την τρομοκρατική οργάνωση και τον επικεφαλής της. Όσον αφορά το διεθνές δίκαιο, επρόκειτο για μια κατάσταση κατάφωρης παραβίασης.
Χιλιάδες άνθρωποι πέθαναν κάτω από τα ερείπια στον μεγάλο σεισμό του Μαρμαρά στις 17 Αυγ 1999, τη στιγμή που οι σχέσεις των δύο χωρών έφτασαν σε αδιέξοδο με την «Κρίση Οτζαλάν». Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι έμειναν άστεγοι. Παρά τις τεταμένες πολιτικές σχέσεις μεταξύ Άγκυρας και Αθήνας, ο Ελληνικός λαός ήταν ο πρώτος που άπλωσε χείρα βοηθείας στον Τουρκικό λαό που υπέφερε από τον σεισμό.
Είχαν περάσει 21 μέρες από τον σεισμό και στις 7 Σεπ 1999, ο σεισμός έπληξε αυτή τη φορά την Ελλάδα. Η Τουρκία έσπευσε να βοηθήσει πρώτη, για να μοιραστεί τα δεινά του Ελληνικού λαού. Τα Τουρκικά συνεργεία έρευνας και διάσωσης που σκάβουν κατά καιρούς τα ερείπια με τα χέρια τους και απομακρύνουν αυτά κάτω από τους τσιμεντένιους πασσάλους με ασφάλεια, έγιναν πρωτοσέλιδα των Ελληνικών ΜΜΕ. Τα Τουρκικά και τα Ελληνικά τηλεοπτικά κανάλια έκαναν κοινές εκπομπές. Μήνυμα ζεστασιάς, φιλίας και ειρήνης έδιναν και οι Έλληνες κυβερνώντες εκείνων των ημερών, όπως και τώρα, και άρχισε ο θερμός διάλογος και η επαφή. Η Ελλάδα, η οποία ήταν ένα από τα σημαντικότερα εμπόδια στη διαδικασία της Τουρκίας στην ΕΕ, ασκώντας βέτο στην ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ και στην οικονομική βοήθεια από την Ένωση μέχρι το 1999, εισήλθε σε μια διαδικασία άμβλυνσης με τον αναπτυσσόμενο διάλογο. Ακόμη και σ’ αυτή τη διαδικασία, η Ελλάδα μετέτρεψε την πολιτική βέτο κατά της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ, σε υποστήριξη. Στο μεταξύ, έβρασε το ενδεχόμενο της Ελλάδας, η οποία θα έπρεπε να δικαστεί βάσει του διεθνούς δικαίου λόγω της σχέσης της με την τρομοκρατική οργάνωση PKK και της αιγίδας της
στον αρχηγό της τρομοκρατίας. Τότε όλα ξεχάστηκαν. Η Νότια Κύπρος εντάχθηκε και στην ΕΕ.
Απ’ αυτό το διάστημα και μετά, μέχρι τους σεισμούς της 6ης Φεβ 2023, είναι επίσης γνωστή η στάση της Ελλάδας, η επιθετικότητα και η ένταση που δημιούργησε η Ελλάδα χωρίς να αναγνωρίζει δικαιώματα και νόμους και ενάντια σε διεθνείς συμφωνίες.
Το παράδειγμα δεν τελειώνει εκεί. Οι καλές σχέσεις που δημιουργήθηκαν μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, υπό την ηγεσία Ατατούρκ-Βενιζέλου, ήταν επίσης τεταμένες μετά από λίγο και πάλι με την παραπλάνηση της Ελλάδας.
Αυτό λοιπόν που μπορούμε να πούμε είναι ότι η αισιόδοξη ατμόσφαιρα στις σχέσεις Τουρκίας-Ελλάδας είναι ευχάριστη και ελπιδοφόρα. Αλλά με προσοχή. Διότι είναι ξεκάθαρο πόσο ενδιαφέρεται η Τουρκία για τη φιλία και είναι ξεκάθαρη η στάση της για την επίλυση προβλημάτων μιλώντας στο τραπέζι. Το πρόβλημα είναι πόσο φιλική είναι η Ελλάδα. Τις τελευταίες μέρες υπήρξαν εξελίξεις που επιβάλλουν αυτό το αισιόδοξο κλίμα και μας κάνουν να σκεφτούμε αν η Ελλάδα ενεργεί με την ίδια τακτική και μυαλό. Ποια είναι η πραγματική σου πρόθεση βρε γείτονα?
Τουλάχιστον αυτή τη φορά να είσαι ειλικρινής και να το λες ανοιχτά. Είναι εύκολο τελικά, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο!..