Είναι γνωστό, ότι η ίδρυση της Ε.Α.Α.Σ. αποφασίστηκε αρχικά με τον Α.Ν. 1284/1938, ο οποίος το έτος 1972 αντικαταστάθηκε με το Ν.Δ. 1171/1972 (ΦΕΚ 82 Α΄) το άρθρο 5 του οποίου στη συνέχεια τροποποιήθηκε καταρχήν μεν με το νόμο 610/1977 (ΦΕΚ 164 Α΄) και τελευταία συμπληρώθηκε και βελτιώθηκε με το άρθρο 14 του νόμου 1911/1990 (ΦΕΚ 166 Α΄) και διατυπώθηκε τελικά, όπως ισχύει σήμερα.
Για τη λειτουργία της Ε.Α.Α.Σ. ο νόμος ελάχιστα θέματα προέβλεπε και ρύθμισε, αλλά παρέπεμψε στην έκδοση προεδρικού διατάγματος, προκειμένου να καθοριστούν όλα τα θέματα που έχουν σχέση με την οργάνωση και λειτουργία της Ένωσης (παρ. 1 άρθρου 10). Σε εκτέλεση των προαναφερόμενων διατάξεων συντάχθηκε, κυρώθηκε με το Π.Δ. 434/1981 και εκδόθηκε ο Κανονισμός Οργάνωσης και Λειτουργίας της Ε.Α.Α.Σ. Μεταξύ των άλλων προβλέψεων καθόρισε και την απονομή τίτλου “επίτιμου”, όπως λεπτομερώς περιγράφεται στην παρ. 3 του άρθρου 15, που έχει ως εξής: “3. Ομοίως τιμητικοί τίτλοι επιτίμων Προέδρων, Αντιπροέδρων και μελών του Διοικητικού Συμβουλίου, δύναται να απονέμονται υπό……”
Είναι προφανές ότι με την πρόβλεψη αυτή η Ε.Α.Α.Σ. αποσκοπεί στη μεγαλύτερη δυνατή προσέλευση και συμμετοχή των αποστράτων αξιωματικών – μελών της τόσο για την εκλογή των οργάνων διοίκησης, διοικητικό και τοπικά συμβούλια, όσο και για την εκπλήρωση των σκοπών της, όπως αυτοί καθορίζονται λεπτομερώς στο άρθρο 2 του νόμου. Είναι γνωστόν, ότι η απονομή ενός προβλεπόμενου τιμητικού τίτλου αποτελεί πάντοτε ευγενή επιδίωξη των ασχολουμένων με τα κοινά και παρέχει ένα σοβαρό και αξιόλογο κίνητρο για την απόκτησή του.
Μέχρι σήμερα, από ότι είμαι σε θέση να γνωρίζω, παρά την παρέλευση χρόνου τεσσάρων και πλέον δεκαετιών από την ισχύ του σχετικού Κανονισμού, τίτλοι επιτίμου έχουν απονεμηθεί από τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας στους πρώην προέδρους της Ένωσης των τελευταίων ετών. Η σχετική διάταξη {παρ. 3β άρθρου 15}, που προβλέπει την απονομή από τον Αρχηγόν Γ.Ε.Σ., μετά από πρόταση του Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης, σε λοιπά μέλη αυτής έχει διατηρηθεί ανενεργή.
Διευκρινίζεται ότι η απονομή του τίτλου του “επιτίμου” δεν αποτελεί τίτλον ευγενείας ή διάκρισης (παρ. 7 άρθρου 4 Συντάγματος), αλλά απλά τη διατήρηση της προηγούμενης ιδιότητας, χωρίς να ασκεί τα απορρέοντα από αυτήν καθήκοντα. Πρακτική που εφαρμόζεται σε πολλές περιπτώσεις κρατικών λειτουργών. Είναι ένας τρόπος απόδοσης της προσήκουσας τιμής προς τους συναδέλφους , που κατέβαλαν αξιόλογες προσπάθειες και προσέφεραν ιδιαίτερες υπηρεσίες προς την Ένωση. Η απονομή δεν συνεπάγεται ιδιαίτερα δικαιώματα και καθήκοντα, παρά μόνο εκτίμηση και σεβασμό συμπεριφοράς προς αυτούς.
Θεωρείται απαραίτητο όπως, με μέριμνα της Ε.Α.Α.Σ., αφ’ ενός μεν προσδιοριστούν τα κριτήρια και οι προϋποθέσεις απονομής του τίτλου “επιτίμου”, αφ’ ετέρου δε εξεταστούν περιπτώσεις συναδέλφων να τύχουν της τιμητικής αυτής διάκρισης.
Τέλος, η διατύπωση σκέψεων – απόψεων και η υποβολή προτάσεων δεν έχουν ως σκοπό την άσκηση κρίσης και κριτικής, αλλά αποκλειστικά και μόνον πηγάζουν από το πραγματικό ενδιαφέρον και την προσπάθεια για την θεραπεία ή την βελτίωση αδυναμιών λειτουργίας της Ένωσης και την ενίσχυση της συλλογικότητας στην αντιμετώπιση βασικών έννομων δικαιωμάτων της πολυπληθούς, αλλά και πολυπαθούς κοινωνικής τάξης των αποστράτων αξιωματικών.
Σήμερα, μετά και τα τελευταία αποτελέσματα των αρχαιρεσιών, είναι επιτακτική η ανάγκη, όπως επανέλθει μεταξύ των συναδέλφων η ευγενής άμιλλα και η διάκριση, αρχές και αρετές, τις οποίες δημιούργησε και καλλιέργησε η Ε.Α.Α.Σ. στην μακρόχρονη ιστορική και πνευματική διαδρομή της και παράλληλα όπως ανακοπεί η μεθοδευμένη προσπάθεια ηθικής αποδυνάμωσης, περιθωριοποίησης και απαξίωσης των αποστράτων αξιωματικών.