Αντγος ε.α. Δημήτριος Κουτρουμάνης, Πρόεδρος Συνδέσμου Διαβιβάσεων
Το πρωί της Κυριακής 28 Νοεμβρίου, το Μουσείο Διαβιβάσεων στο Χαϊδάρι για 2 ώρες γέμισε με φίλους της ιστορίας και των Διαβιβάσεων. Πολλοί συνάδελφοι και φίλοι ανταποκρίθηκαν στη πρόσκληση του Συνδέσμου Αποστράτων Αξκων ΔΒ (ΣΑΑΔΒ), ήταν απόστρατοι αξιωματικοί και έφεδροι Διαβιβαστές, κάποιοι συνοδευόμενοι από τις συζύγους και τα παιδιά τους, οι οποίοι ξεναγήθηκαν στις αίθουσες του Μουσείου. Η εκδήλωση ξεκίνησε με καλωσόρισμα του Σχου Α. Αντωνόπουλου διοικητού της Σχολής ΔΒ, στις εγκαταστάσεις της οποίας στεγάζεται το Μουσείο, συνέχισε με χαιρετισμούς του Υπτγου Κ. Τσιρίδη Δντου ΔΔΒ/ΓΕΣ, του Αντγου ε.α. Δ. Κουτρουμάνη Προέδρου του ΣΑΑΔΒ και του Ταξχου ε.α. Χ. Νοταρίδη εθελοντή φροντιστή του Μουσείου, με σύντομη παρουσίαση της ιστορικής εξέλιξης των Τηλεγραφητών - Διαβιβαστών και εισαγωγική παρουσίαση των εκθεμάτων. Μετά τη προσφορά καφέ, ακολούθησε η περιήγηση στους χώρους όπου φυλάσσονται, συντηρούνται και εκτίθενται συσκευές τηλεπικοινωνίας, φωτογραφίες, έγγραφα και διάφορα υλικά διαβιβάσεων, αντιπροσωπευτικά κάθε χρονικής περιόδου μέχρι το 2000.
Το στρατόπεδο Χαϊδαρίου χτίστηκε το 1937 και ως γνωστόν, αποτελεί το λίκνο των Διαβιβάσεων από το 1946 που ιδρύθηκε το Όπλο, μέχρι σήμερα. Νωρίτερα όμως, ο χώρος αυτός θεωρήθηκε ως το «ελληνικό Άουσβιτς», διότι υπήρξε στρατόπεδο μεταγωγών – συγκεντρώσεως κρατουμένων, τόπος μαρτυρίου και εκτελέσεων Ελλήνων πατριωτών από τους ναζί κατά την περίοδο 1943-1944. Το κτίριο «Μπλόκ 15» παραμένει διατηρητέο, αδιάψευστος μάρτυρας της εγκληματικής βαρβαρότητας των κατακτητών. Μέσα στο χώρο αυτό η ιδέα δημιουργίας ενός Μουσείου Διαβιβάσεων γεννήθηκε το 1961, ενώ από το 1980 πολλά υλικά άρχισαν να συγκεντρώνονται σε αποθηκευτικό χώρο του ΚΕΔΒ. Το 2004 μεταφέρθηκαν στον παρόντα χώρο (ισόγειο του κτιρίου της Σχολής ΔΒ) και από το 2013 ξεκίνησε μία συστηματική προσπάθεια ταξινόμησης, τεκμηρίωσης, παρουσίασης και εμπλουτισμού των εκθεμάτων, καθώς και βελτίωσης των χώρων. Σήμερα εκτίθενται πάνω από 200 συσκευές τηλ/νίας, προελεύσεως ΗΠΑ, Αγγλίας, Γερμανίας, Γαλλίας ακόμη και χωρών Συμφώνου Βαρσοβίας, ήτοι : ασύρματοι- τηλέφωνα και πίνακες από το Β’ ΠΠ, πλήρης συλλογή τηλετύπων και φερεσύχνων, κώδικες και κρυπτοσυσκευές,
μέσα ηλεκτρονικού πολέμου και ραντάρ πεδίου μάχης, 
μονάδες τηλεχειρισμού και όργανα ελέγχου-επισκευής συσκευών, εργαλεία και υλικά κατασκευής γραμμών εκστρατείας, ανιχνευτές ναρκών, εκπαιδευτικά μέσα και βοηθήματα, πλούσια βιβλιοθήκη με έγγραφα και τεχνικά εγχειρίδια, που όλα μαζί προσφέρουν ένα πανόραμα των υλικών τηλεπικοινωνίας του Στρατού Ξηράς. Τα ιστορικά κειμήλια αυτά προέρχονται από αποσυρθέντα υλικά της Υπηρεσίας, που διασώθηκαν πριν εκποιηθούν, αλλά κυρίως από δωρεές αποστράτων αξιωματικών, εφέδρων και συλλεκτών, οι οποίοι εκτιμώντας την προσπάθεια που γίνεται, πρόθυμα εμπλουτίζουν το Μουσείο, με σκοπό τη διατήρηση της ιστορικής μνήμης και την προβολή του ρόλου των Διαβιβάσεων στους αγώνες του Έθνους.
Το μουσείο μελετά, αναδεικνύει και παρουσιάζει τα αξιοσημείωτα και ιδιαίτερα πολύτιμα εκθέματα του Μουσείου ΔΒ, τα οποία είναι : ένας δυσεύρετος τηλεφωνικός πίνακας του 1940 που χρησιμοποιήθηκε στα οχυρά της Γραμμής Μεταξά και ένα τηλέφωνο της ίδιας εποχής (δωρεά του ΣΑΑΔΒ), ένα σπανιότατο βαλιτσάκι με ασύρματο βραχέων κυμάτων που χρησιμοποιήθηκε από πράκτορες μυστικών υπηρεσιών (δωρεά Ταξχου ε.α. Μαρκομανωλάκη). Υπάρχει επίσης, ένας αυθεντικός τηλέγραφος του 1860 (δωρεά του Αντγου ε.α. Κάλφα), ένας Ηλιογράφος του 1941 (φορητός οπτικός τηλέγραφος, δωρεά του Αντγου ε.α. Σαμψών)
. Ο ηλιογράφος ήταν ένα εκπληκτικό μέσο τηλεπικοινωνίας, που το χρησιμοποιούσαν οι επαναστάτες Κρήτες το 1895 και που θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει κανείς αρκετά προχωρημένο για την εποχή του. Όπως οι ίδιοι οι ξένοι απεσταλμένοι υης εποχής εκείνης σημείωναν με έκπληξη, τέτοιο μέσον διέθεταν τότε μόνο οι σύγχρονοι στρατοί. Ο ηλιογράφος είχε μεταφερθεί και χρησιμοποιηθεί στη Κρήτη νωρίτερα από το εκστρατευτικό σώμα όταν ο βασιλιάς Γεώργιος έδωσε εντολή στον υπασπιστή του, συνταγματάρχη του πεζικού Τιμολέοντα Βάσσο, να καταλάβει το νησί και να κηρύξει την Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα. Ο εκστρατευτικό αυτό σώμα συνδέθηκε μέσω Αντικυθήρων και Κυθήρων με την Αθήνα το 1897 για τις ανάγκες επικοινωνίας του Ελληνικού Στρατού. Ηταν η πρώτη διασύνδεση – ζεύξη των Διαβιβάσεων πάνω από θάλασσα.
Επιπρόσθετα, εκτίθενται δύο κρυπτομηχανές DE-59 ελληνικής κατασκευής, που δεν έσπασε ο κώδικάς τους ποτέ, ένα σπάνιο προπολεμικό ραδιόφωνο της εταιρείας ΕΛΒΙΡΑ (της οποίας ιδιοκτήτης ήταν ο Π. Δελμούζος ο κατασκευαστής των ελληνικών κρυπτομηχανών) και ο μοναδικός χειροποίητος πομπός υψηλής ισχύος του Κ. Ταβανιώτη, ραδιοερασιτέχνη και διερμηνέα των συμμαχικών υπηρεσιών (δωρεά της οικογενείας του). Μέσα από το Μουσείο αυτό αναδεικνύεται η σχετικά άγνωστη πτυχή της ιστορίας από το 1880 και μετέπειτα καθώς και της περιόδου 1946 -49 που σχετίζεται και με τα ιστορικά γεγονότα της περιόδου εκείνης και με την τεχνολογία. Ο πρωταρχικός ρόλος του μουσείου γίνεται σιγά σιγά αδιαμφισβήτητος στην ανάπτυξη και άνθιση οποιαδήποτε μελέτης που μελλοντικά θα πραγματοποιείται και θα σχετίζεται με την πρώτη περίοδο της απελευθέρωσης από την Γερμανική κατοχή και της γέννησης του Όπλου των Διαβιβάσεων, δύο γεγονότων που ιστορικά συνέπεσαν.
Πέρα από τα εκθέματα εντός των αιθουσών, στο περίβολο του κτιρίου υπάρχουν τοποθετημένα αντιπροσωπευτικά δείγματα κάθε συγκροτήματος κλωβού τηλεπικοινωνίας, καθώς και οχήματα : το τελευταίο διασωθέν γεωτρύπανο τηλεγραφικών στύλων του Β’ΠΠ τύπου V-18 και ένα όχημα με πλήρη κλωβό του πολυδιαυλικού συστήματος ΑΠΟΛΛΩΝ, που εξασφάλισε αδιάλειπτα τις επικοινωνίες του Αιγαίου για 25 έτη.
Οι επισκέπτες εκφράσθηκαν πολύ θετικά για την επίσκεψη, που επίσης ήταν ευκαιρία να ξανασυναντηθούν, να θυμηθούν παλιότερες εποχές κι έτσι να ζωντανέψουν εμπειρίες και ξεχασμένα συναισθήματα. Όλοι υποσχέθηκαν να συνεχίσουν τον εμπλουτισμό του Μουσείου. Ο ΣΑΑΔΒ ευχαριστεί θερμά την ΔΔΒ/ΓΕΣ και την Σχολή ΔΒ για την περιποίηση και φιλοξενία, καθώς και για την διαρκή στήριξη του Μουσείου. Ιδιαίτερες ευχαριστίες απευθύνει στο άνθρωπο που με ζήλο και πολλή αγάπη οργανώνει και επιμελείται το μουσείο, το μέλος μας Ταξίαρχο ε.α. Χρήστο Νοταρίδη.
Η νεώτερη γενιά δείχνει έμπρακτα την αγάπη της προς την ιστορία του Όπλου Σύνδεσμος Διαβιβάσεων θα συνεχίσει την προσπάθεια διάσωσης ιστορικών κειμηλίων Διαβιβάσεων. Με την απώλεια των τεκμηρίων χάνεται υλικό, που είναι χρήσιμο στη διατήρηση και μελλοντική σύνθεση της Ιστορίας των Διαβιβάσεων. Πιστεύουμε ότι είναι τουλάχιστον άδικο και εθνικά επιζήμιο να χάνεται η ιστορική συνέχεια. Πολλοί εκ των μελών μας με μόχθο προσπάθησαν χρόνια να συγκεντρώσουν πνευματικό και τεχνικό υλικό, το οποίο δώρισαν στο Μουσείο. Η προσπάθεια συνεχίζεται.