Ο εορτασμός για τα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ των Τρικάλων
Γράφει ο Ταξχος ε.α. Ιωάννης Ξηρός, Αντιπρόεδρος Παραρτήματος ΕΑΑΣ/Τρικάλων
Όπως πριν 141 χρόνια, έτσι και στις 21 Αυγούστου, τελέστηκε στον ίδιο ιερό Ναό η Δοξολογία για τα «Ελευθέρια» των Τρικάλων.
Τότε με επίσημη Δοξολογία στον Ιερό Ναό της Παναγίας Επίσκεψης εορτάστηκε η χαρμόσυνη είδηση της απελευθέρωσης της πόλης από τους Τούρκους (στις 23 Αυγούστου 1881). Σήμερα το πρωί είχαμε στον ίδιο ναό την εκδήλωση μνήμης και χρέους .
Μετά την Αρχιερατική Θεία Λειτουργία παρουσία των Στρατιωτικών και των Πολιτικών Αρχών, καθώς και εκπροσώπων άλλων φορέων. τελέστηκε η επίσημη δοξολογία στον Ιερό Ναό Παναγίας Επισκέψεως Τρικάλων, Χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Τρίκκης, Γαρδικίου και Πύλης κ. Χρυσοστόμου. Ο πανηγυρικός της ημέρας εκφωνήθηκε από τον Ταξίαρχο ε.α. Ιωάννη Ξηρό, , Αντιπρόεδρο του Παραρτήματος με τίτλο: «Η απελευθέρωση των Τρικάλων από τους Τούρκους».
Στη συνέχεια έγινε η επιμνημόσυνη δέηση και ακολούθησαν καταθέσεις στεφάνων στην Κεντρική Πλατεία μπροστά στα αγάλματα Βλαχάβα και Στουρνάρα.
Στο τέλος της εκδήλωσης τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή και ακούστηκε ο εθνικός ύμνος, μέσα σε κλίμα συγκίνησης και υπερηφάνειας.
Τιμές απέδωσε άγημα της ΣΜΥ.
Λίγα λόγια για την Ιστορία
Για τα Τρίκαλα, όπως και την υπόλοιπη Θεσσαλία, η τουρκική κυριαρχία αρχίζει από το 1393 . Τα Τρίκαλα είναι μια πόλη με πλούσιο ιστορικό παρελθόν που διαδραμάτισε σπουδαίο ρόλο σε όλες τις ιστορικές φάσεις του Ελληνισμού. Την αμείλικτη σκλαβιά από τον Ασιάτη, από το 1393 έως το 1881, την πολέμησαν όπως μπορούσαν οι Τρικαλινοί, με κάθε μέσο και με κάθε θυσία .
Υπήρξαν αληθινοί αγωνιστές, πάλεψαν σκληρά για να διασώσουν τη γλώσσα και τη θρησκεία και για να αποτινάξουν τον τουρκικό ζυγό. Στα μοναστήρια αλλά και στις διάφορες εκκλησίες του Νομού, καθώς και στις Σχολές (της Τρίκκης, των Μετεώρων, της Καστανιάς και του Αμαράντου ) έμαθε ο Τρικαλινός λαός τι είχε και τι έχασε .
Στα έργα αυτού του περήφανου και ανυπότακτου Τρικαλινού λαού ήταν και η μεγάλη επανάσταση του 1600 που κήρυξε, υψώνοντας το λάβαρο της εξεγέρσεως στο Φρούριο των Τρικάλων, ο Μητροπολίτης Τρίκκης Διονύσιος ο Φιλόσοφος (ή «Σκυλόσοφος»). Προδομένο, όμως, το κίνημα εκείνο από τους ναπολιτάνους δεν ήταν γραφτό να πετύχει. Τραγικό θύμα, μεταξύ των άλλων, υπήρξε και ο Επίσκοπος Φαναρίου Καρδίτσης Σεραφείμ , που ανασκολοπίστηκε από τους τυράννους .
Ωστόσο, 11 χρόνια μετά από την ηρωική επανάσταση των Τρικάλων, το 1600, ο Διονύσιος, αφού ήρθε σε συνεννόηση με τον Πάπα, τον Αυτοκράτορα Ροδόλφο 2o΄ το 1611 και με ντόπιους Ηπειρώτες, κατέλαβε τα Γιάννενα προς έκπληξη των Τούρκων. Δυστυχώς και εδώ, συλλαμβάνεται από τους Τούρκους και γδέρνεται ζωντανός, για να σταλεί το δέρμα του παραγεμισμένο με άχυρα και πίτουρα στον σουλτάνο. Λίγο αργότερα, το 1808, ο θρυλικός παπα-Θύμιος Βλαχάβας ξεσηκώνει τα Χάσια, την Ανατολική Πίνδο και τον Όλυμπο σε μια προσπάθεια να μπει πρώτα στα Γιάννενα και μετά από κει να βαδίσει προς την Κωνσταντινούπολη.
Προδομένη και αυτή η επανάσταση τσακίζεται στην ηρωική μάχη στο Καστράκι, κάτω από τους βράχους των Μετεώρων, όπου είχαν συγκεντρωθεί οι επαναστάτες και με τα ξίφη τους όρμησαν να σπάσουν τον κλοιό 5.000 Τούρκων, όπου και βρήκαν όλοι τους ηρωικό θάνατο. Ο παπα-Θύμιος όμως συνέχισε τον αγώνα στον Όλυμπο, στις Σποράδες και στο Αιγαίο, κατατροπώνοντας τους Τούρκους και γράφοντας ένδοξες στιγμές ηρωισμού και αυταπάρνησης. Ο παπα-Θύμιος πιάνεται αιχμάλωτος κατόπιν σατανικής ενέδρας του Αλή Πασά στην Κατερίνη και οδηγείται σιδηροδέσμιος στα Γιάννενα, για να κομματιαστεί το σώμα του και τα μέλη του να περιφέρονται στην πόλη για να τρομοκρατηθούν οι κάτοικοι.
Ο Αρχιμανδρίτης από την Καστανιά, ο Διονύσιος ο Πύρρος, Αρχιμανδρίτης, Δάσκαλος, Ιατροφιλόσοφος, παρέχει τις ιατρικές του υπηρεσίες σε αγωνιστές, κλέφτες και αρματολούς. Γιατρεύει τις πληγές τους και βάζει φωτιά στις ψυχές τους.
Στη μεγάλη Ελληνική Επανάσταση το 1821 η περιφέρεια των Τρικάλων έδωσε έντονα το αγωνιστικό παρόν. Παρά τις πολυάριθμες τουρκικές δυνάμεις που υπήρχαν γύρω της, στις 5 Ιουλίου 1821 ο αρματολός του Ασπροποτάμου Νικολός Στουρνάρας θα κηρύξει την επανάσταση μαζί με τον Χριστόδουλο Χατζηπέτρο και τον Γρηγόρη Λιακατά.
Χείμαρροι όμως τουρκικών δυνάμεων από Τρίκαλα, Γιάννενα και Ήπειρο θα ορμήσουν στους ηρωικούς επαναστάτες, που μετά από διήμερες φοβερές μάχες υποχωρούν και κατευθύνονται στη Νότια Ελλάδα. Θα βρεθούν στο Μεσολόγγι και θα κλειστούν εκεί μαζί με τους Ελεύθερους Πολιορκημένους και στην Έξοδο θα δώσουν και τη ζωή τους, περιφρονώντας τον θάνατο.
Στην περιφέρεια Τρικάλων έρχεται ο Χατζηπέτρος με πολλούς αγωνιστές και σημειώνει περίλαμπρες νίκες. Το 1878, νέα επανάσταση γίνεται στα Τρίκαλα με πάγιο αίτημα την εθνική ανεξαρτησία και την προσάρτηση με την μητέρα Ελλάδα. Αρχηγοί αυτή τη φορά, ο Δημήτριος Έξαρχος, ο Θεόδωρος Ζιάκας, ο Χρήστος Ντόβας, οι αδελφοί Στουρνάρα και άλλοι πολλοί. Το αίμα των παλικαριών, οι οιμωγές των σκλάβων, οι βροντές των καρυοφυλλιών, θα φτάσουν στο συνέδριο του Βερολίνου, όπου επιτέλους θα αποφασιστεί η προσάρτηση της Θεσσαλίας
Το 1881 είχε πλέον φθάσει.
Η συμφωνία της Κωνσταντινούπολης την 28η Μαρτίου 1881, είναι μια διμερής συμφωνία μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας , όπου καθορίζεται η γραμμή των νέων συνόρων και παραχωρούνται στο Ελληνικό Βασίλειο οι περιοχές της Θεσσαλίας και το τμήμα του Νομού Άρτας, ανατολικά του Αράχθου.
Η 23η Αυγούστου 1881 έχει χαράξει .
Ο Ελληνικός Στρατός φτάνει στην άκρη της πόλεως. Τους δρόμους δια-τρέχουν καβαλάρηδες κρατώντας σημαίες και σύμβολα. Χαιρετούν τους κατοίκους που κρέμονται στα παράθυρα ή περπατούν στους δρόμους. Αυτοί είναι οι πρώτοι που θα υποδεχθούν τον Ελληνικό στρατό. Αγκαλιάζονται, φιλιούνται, κλαίνε. «Ζήτω η Ελευθερία», ακούγεται μυριόστομη η κραυγή. «Ζήτω ο Ελληνικός Στρατός». Πλήθος μεγάλο κινείται για να προϋπαντήσει τον ελευθερωτή Ελληνικό Στρατό. Τα ζήτω αντηχούν μέχρι τον ουρανό και τα φέσια πετιούνται σαν βροχή στον αέρα. Τα κορίτσια ραίνουν με λουλούδια τους στρατιώτες και γερόντισσες και μανάδες, που τα παιδιά τους χάθηκαν στις μάχες , αγκαλιάζουν και φιλούν τα νέα παιδιά της Ελλάδος . Είναι μια μεγάλη χαρά, ένα πανηγύρι. Οι καμπάνες προαναγγέλλουν τον ερχομό του κλήρου, που χαιρετά με συγκίνηση και ασπάζεται τον Ελληνικό στρατό στη μεγάλη αψίδα στο κέντρο της πόλης. Αχαλίνωτο ενθουσιασμό προκαλεί κατόπιν η εμφάνιση των Ευζώνων, όταν ο σημαιοφόρος έκλινε τη σημαία του για να χαιρετήσει τον κλήρο και τον λαό, τούτο τον περήφανο λαό.
Ο απόηχος των συναισθημάτων του θεσσαλικού πληθυσμού εκφράζεται με τους στίχους του Χρήστου Χριστοβασίλη, που υποδέχθηκε τον ελληνικό στρατό με επικεφαλής τον στρατηγό Σκαρλάτο Σούτσο.
«Αδέρφια καλωσήρθατε , αδέρφια αγαπημένα,
με τον σταυρό στο φλάμπουρο, με τα σπαθιά ζωσμένα.
Σας επονέσαμε πολύ, καρτέρι κι ακαρτέρι
Ξαρματωμένοι και γυμνοί στο τούρκικο το χέρι......»
