Η ΨΥΧΗ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΑΠΟΚΡΥΦΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΩΝ ΙΝΔΙΩΝ – ΑΙΓΥΠΤΟΥ – ΠΥΘΑΓΟΡΑ ΚΑΙ ΠΛΑΤΩΝΑ:
- «Δεν είμαι από αυτό τον κόσμο, γιατί αυτός δεν αρκεί για να με εξηγήσει. Δεν έρχομαι από τη γη και αλλού πηγαίνω». Αλλά πού; Είναι το μυστήριο της ψυχής, που περιλαμβάνει όλα τα άλλα.
- Η ανθρώπινη ψυχή είναι ένα κομμάτι της μεγάλης ψυχής του κόσμου, μια σπίθα του θείου πνεύματος, μια αθάνατη μονάδα.
- Η ταπεινή ψυχή κατά τη γένεσή της είναι μια πνοή που περνά μέσα στο σώμα, ένα σπέρμα που επιπλέει, ένα πουλί ανεμοδαρμένο που μεταναστεύει από τη μια ζωή στην άλλη.
- Σύμφωνα με τον Πυθαγόρα:
- Η ψυχή είναι, εκείνο που σαλεύει μέσα μας, είναι ένα αιθέριο είδωλο του σώματος, που περικλείει μέσα του ένα αθάνατο πνεύμα.
- Το πνεύμα δημιουργεί και υφαίνει με την ίδια του την ενέργεια το πνευματικό ή αστρικό του σώμα. Ο Πυθαγόρας το αποκαλεί άρμα ψυχής, γιατί είναι προορισμένο να σηκώσει την ψυχή από τη γη μετά το θάνατο. Αυτό το πνευματικό σώμα, είναι όργανο του πνεύματος, το αισθητικό του περίβλημα, το βουλητικό του εργαλείο και χρησιμεύει για την εμψύχωση του σώματος, το οποίο χωρίς αυτό θα μένει αδρανές. Το αστρικό σώμα αν και είναι πολύ λεπτότερο και τελειότερο από το γήινο σώμα, δεν είναι αθάνατο, όπως η ψυχή που περιέχει. Στις οραματικές εκστάσεις των ετοιμοθάνατων ή των νεκρών, το είδωλο αυτό γινεται ορατό.
- Η ανθρώπινη ψυχή, η ατομικότητά της, είναι αθάνατη στην ουσία της. Η ανάπτυξή της λαμβάνει χώρα σε ένα επίπεδο που διαδοχικά ανεβαίνει και κατεβαίνει, μέσα από υπάρξεις εναλλάξ πνευματικές και σωματικές. Η μετενσάρκωση είναι ο νόμος της εξέλιξής της, των προοδευτικών υπάρξεών της. Όταν φτάσει στην τελειότητά της, ξεφεύγει από αυτόν και ξαναγυρίζει στο αγνό Πνεύμα με πλήρη τη συνείδησή της.
Η ψυχή κατά το θάνατο του σώματος που κατοικεί, ζητά να βρει τον εαυτό της με τρόμο μέσα τις παγωμένες ίνες του εγκεφάλου και μέσα στο πηγμένο αίμα των φλεβών του και δεν το βρίσκει πια. Ευτυχισμένη για την απελευθέρωσή της, αισθάνεται να υψώνεται μέσα σε ένα μεγάλο φως προς την πνευματική της οικογένεια στην οποία ανήκει, στη θεία πατρίδα της, στη μεγάλη ψυχή του κόσμου.
- Στην άλλη ζωή, η ψυχή διατηρεί την ατομικότητά της. Από τη γήινη ύπαρξή της δεν κρατά παρά μόνο τις ευγενείς αναμνήσεις και ξεχνά τις άλλες. Εκεί, στο υπερπέραν, στον έβδομο Ουρανό, θα συμπληρώσει το όνειρό της και θα ζει με τις αξίες της πνευματικής ομορφιάς, της αγάπης και της αληθείας.
- Η ψυχή με το να γίνει καθαρό πνεύμα, δεν χάνει την ατομικότητά της, διότι μετά από την τελειοποίησή της, ξανασμίγει με το αρχέτυπό της.
- Σύμφωνα με τον Ινδό προφήτη Κρίσνα: Η ψυχή δεν είναι γεννημένη και ως εκ τούτου δεν πεθαίνει. Υπακούει στο οργανικό δόγμα της αθανασίας της ψυχής και χρησιμοποιεί το ανθρώπινο σώμα για τη διαμονή της. Είναι αόρατη, άυλη, άφθαρτη, ουσία ζώσα αιώνια, διαπερνά τα πάντα και έχει ανθρώπινη μορφή. Ο γήινος άνθρωπος είναι τριπλός, ήτοι σώμα, ψυχή και πνεύμα (νουν). Η ψυχή του ανθρώπου που κατόρθωσε να βρει το θεό, λυτρώθηκε από την εκ νέου γέννηση και από το θάνατο, από το γήρας και από το πόνο και πίνει το νερό της αθανασίας. Ότι, οι δυνατοί και οι καλοί μόνο βρίσκουν τη ζωή ή και την αθανασία.
- Οι Εσσαίοι στις όχθες της Ερυθράς Θάλασσας δίδασκαν το ουσιώδες δόγμα της προΰπαρξης της ψυχής σε σχέση με το σώμα που είναι συνέπεια και ο λόγος της αθανασίας της:
Ότι, η ψυχή ντύνεται ένα υλικό σώμα και εισέρχεται μέσα στο κύκλο των γεννήσεων. Ότι, οι ενσαρκώσεις και οι αποσαρκώνσεις δεν είναι μια, αλλά πολλές. Ότι στον άνθρωπο υπάρχει η ζωική, η λογική και η πνευματική ψυχή (που αναπτύσσεται μετά τη ζωή αυτή). Ότι η ψυχή διαιρείται σε τρία τμήματα, ήτοι: το Λογιστικό (βούληση, σωματική πάθη), το θυμικό (παρορμητικό, συναίσθημα) και το επιθυμητικό (βούληση, σωματικά πάθη). Ότι η ψυχή είναι ενέργεια και αποτελείται από το ίδιο υλικό που είναι κατασκευασμένο το σύμπαν, είναι το άυλο μέρος της συνείδησής μας, που θα ζήσει μετά το θάνατό μας και θα περάσει μέσα από ένα τούνελ στο διάστημα, στον έβδομο Ουρανό. Ότι κανένας άνθρωπος δεν ξεφεύγει από το θάνατο και πως κάθε ζώσα ψυχή είναι προορισμένη να αναστηθεί. Ότι, ο Ιεροφάντης είπε στην ψυχή την καταβεβλημένη από όλα τα βάρη της γης «Σήκω, γιατί η πατρίδα σου είναι στον ουρανό, αλλά για να πιστέψεις σε αυτόν και να τον φτάσεις απόδειξέ το από εδώ κάτω, με το έργο σου και με την αγάπη σου».
ΟΙ ΘΕΩΡΙΕΣ ΠΕΡΙ ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ
- Η ψυχή μοιάζει με δορυφορικό σήμα, που εισέρχεται στη τηλεόραση. Όταν η τηλεόραση πάθει βλάβη τότε το σήμα εξαφανίζεται και έχουμε τη μαύρη οθόνη της. Όμως, το σήμα που εκπέμπεται από τον πομπό δεν χάνεται αλλά εξακολουθεί να διαχέεται στο χώρο. Το ίδιο συμβαίνει και με την ψυχή του ανθρώπου, μετά το θάνατό του.
- Η ψυχή σύμφωνα με την υλιστική θεωρία είναι μια εφήμερη και τυχαία συνισταμένη των δυνάμεων του σώματος. Σύμφωνα με την πνευματιστική θεωρία είναι ένα πράγμα αφηρημένο δίχως αντιληπτό δεσμό με το σώμα. σύμφωνα με την εσωτερική διδασκαλία τη μόνη λογική, το φυσικό σώμα είναι προϊόν της αδιάκοπης εργασίας της ψυχής, η οποία ενεργεί πάνω του με τον όμοιο οργανισμό του αστρικού σώματός της, ακριβώς όπως το ορατό σύμπαν δεν είναι παρά ένας δυναμισμός του απείρου πνεύματος.
- Η ψυχή μοιάζει με κβαντικές πληροφορίες, που βρίσκονται στους μικροσωληνίσκους των κυττάρων του εγκεφάλου μας. Ο εγκέφαλός μας είναι δέκτης της ψυχής μας. Με το θάνατο οι κβαντικές πληροφορίες (η ψυχή μας) διασκορπίζονται στο σύμπαν. Όταν όμως ο θανών ξαναεπανέλθει στη ζωή, με επανεκκίνηση της καρδιάς του και αιμάτωμα του εγκεφάλου του, τότε οι κβαντικές πληροφορίες, η ψυχή του θα επανέλθει ξανά σε αυτόν και ο ασθενής θα αρχίσει να μας περιγράφει την εμπειρία του προσωρινού θανάτου του.
- Ο Σωκράτης ήταν διαποτισμένος από την πίστη στην αθανασία της ψυχής, την υπερβατική πίστη με τα τέσσερα παρακάτω επιχειρήματα:
Το πρώτο της Ανάμνησης, των ηθικών και των αισθητικών αξιών της ομορφιάς, της δικαιοσύνης και της αληθείας, που η ψυχή μας δεν γνώρισε στον επίγειο κόσμο, αλλά τα θυμάται, από ένα άλλο υπερβατικό κόσμο, όπου είχε πρωτογνωρίσει, τα πρότυπα αυτών των ιδεών.
Το δεύτερο του Εναντίον, με την έννοια, ότι η φύση δεν έχει μόνο τα αρνητικά, αλλά και τα θετικά της στοιχεία. Κατά το μέτρο που η επίγεια ζωή έχει τις κακίες και αδικίες της, γιατί να μη μπορεί να υπάρχει και το αντίθετο, δηλαδή ένας υπερβατικός κόσμος του τέλειου αγαθού και της απεριόριστης ομορφιάς;
Το τρίτο της Αιτιότητας, με την έννοια, ότι αυτός εδώ ο κόσμος δεν μπορεί να προήλθε αφ’ εαυτού, αλλά είναι απόρροια ενός άλλου ανώτερου και ισχυρότερου, έτσι, ώστε κατά το λόγο που ο κύκλος έχει την κατηφορική στροφή του, αναπόδραστα θα έχει και την ανηφορική προς τον υπερβατικό κόσμο, από όπου προήλθε.
Το τέταρτο επιχείρημα, είναι του Ασυμβίβαστου, με την έννοια, ότι αφού η ψυχή είναι εκείνη που εμφυσά στο σώμα τη ζωή, είναι ασυμβίβαστο προς τη φύση της, να δέχεται αντιστρόφως και εκείνη το θάνατο από το φθαρτό σώμα. Ο Σωκράτης κατά τη δίκη του ένιωθε χαρούμενος για το σημαντικό ταξίδι που θα έκανε, καθώς είχε προορισμό το υπερουράνιο βασίλειο των θεών και των αθάνατων ψυχών, κάτι που τον πλημμύριζε με ενθουσιασμό και ανυπομονησία.
- Τέλος, σας παραθέτω τη προσφώνηση προς τους Μυημένους στα Μυστήρια της ψυχής από το Ιερατείο της Αιγύπτου που υπάρχει στη «Βίβλο των Νεκρών».
«Ω τυφλή ψυχή! Οπλίσου με την λαμπάδα της γνώσης των Μυστηρίων της Ψυχής και μέσα στη γήινη νύκτα θα ανακαλύψεις το φωτεινό είδωλό σου, την ουράνια ψυχή σου. Ακολούθα το θεϊκό αυτό οδηγό και ας είναι αυτό το Πνεύμα σου. Διότι κρατά το κλειδί των υπάρξεών σου, των περασμένων και των μελλουσών. Ω ψυχές για να γνωρίσετε τη θεία σκέψη, τη ξεχασμένη σας πατρίδα, να κατεβαίνετε και να ανεβαίνετε επίπονα τον δρόμο των επτά πλανητών και των επτά θεών τους.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Θα ήταν ασέβεια, αν δεν περιέγραφα τις χώρες κοιτίδες των ως άνω μεγάλων ιδεών και όχι μόνο.
Η Ινδία, η μεγάλη ονειροπόλος, μας βυθίζει μαζί της μέσα στο όνειρο της αιωνιότητας, του υπερπέραν, του μεταφυσικού. Η Αίγυπτος η μεγαλοπρεπής, αυστηρή όπως ο θάνατος, μας προσκαλεί στο ταξίδι πέρα από τον τάφο. Η γόησσα η Ελλάδα μας σέρνει στις μαγικές γιορτές της ζωής και δίνει στα Μυστήριά της το θέλγητρο των μορφών της, των εναλλάξ θελκτικών ή τρομερών και της πάντοτε παθιασμένης ψυχής της.Ο Πυθαγόρας, τέλος, διατυπώνει επιστημονικά την εσωτερική μυστική διδασκαλία των Μυστηρίων, της δίνει την τελειότερη ίσως έκφραση και την πιο στέρεα, από όσες αυτή έλαβε ποτέ. Ο Πλάτων και οι Αλεξανδρινοί δεν υπήρξαν παρά οι εκλαϊκευτές της. Προ ολίγου ανεβήκαμε ως την πηγή της απόκρυφης εσωτερικής διδασκαλίας των Μυστηρίων του Σύμπαντος, μέσα στις ζούγκλες του Γάγγη, στις ερημιές των Ιμαλάϊων, στις κοιλάδες του Νείλου, των Δελφών, Τεμπών και Ελευσίνας…