Η Υπονόμευση της Εθνικής μας Ισχύος
Από τον Αντγο ε.α. Ιωάννη Κρασσά
«Το ανθρώπινο δίκαιο στηρίζεται από την φύση του επί της αρχής, ότι τα έθνη οφείλουν να επιδιώκουν κατά την ειρήνη το δυνατό περισσότερο καλό και κατά τον πόλεμο το δυνατόν ολιγότερο κακό, χωρίς να παραβλέπουν τα πραγματικά τούς συμφέροντα».
Σαρλ Λουί Μοντεσκιέ (1689-1755). Γάλλος φιλόσοφος και συγγραφέας, από το έργο του το «Πνεύμα των Νόμων».
Την 21η Μαΐου 2021, ο Τούρκος πρόεδρος Νταγίπ Ερντογάν δήλωσε: «Για εμάς η Τουρκία δεν είναι 780.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Για εμάς η Τουρκία είναι παντού. Γι’ αυτό ήμασταν πάντα εκεί, στην Παλαιστίνη, στην Κύπρο, στην Ανατολική Μεσόγειο, στο Ιράκ». Η Τουρκία έχει καταστήσει σαφείς τις επεκτατικές της προθέσεις. Η ελληνική κοινή γνώμη έχει εξοικειωθεί με την επιθετική ρητορική του προέδρου και των μελών της τουρκικής κυβερνήσεως, όπως επίσης με τις επαναλαμβανόμενες επιδείξεις της στρατιωτικής της ισχύος.
Η αποτελεσματική αντιμετώπιση του τουρκικού επεκτατισμού προϋποθέτει την κινητοποίηση όλων των δυνάμεων της πατρίδος μας. Από την στιγμή που η Ελλάδα δεν έχει παραιτηθεί του δικαιώματος της αυτοδικίας προς εξασφάλιση της υπάρξεώς της, τότε υποχρεούται να μεριμνά για την διατήρηση της ικανότητος υπερασπίσεως των εθνικών της συμφερόντων και των κυριαρχικών της δικαιωμάτων. Οι αξιόμαχες ένοπλες δυνάμεις, η αποτελεσματική διπλωματική υπηρεσία και ο λειτουργικός κρατικός μηχανισμός αποτελούν τις βασικές συνιστώσες της αμυντικής ισχύος. Η εθνική άμυνα δεν είναι όμως αποκλειστική ευθύνη του δημοσίου, αλλά ολοκλήρου του πληθυσμού ανεξαρτήτως, φύλου, ηλικίας, ή επαγγέλματος. Τίποτα εντούτοις δεν μπορεί να λειτουργήσει, χωρίς την ύπαρξη των ψυχικών εκείνων δυνάμεων που δημιουργούν το ηθικό υπόβαθρο στους πολίτες, για την αποδοχή οποιαδήποτε θυσίας, χάριν της τιμής και της ελευθερίας της πατρίδος. Η βαρβαρότητα και η φρικαλεότητα που χαρακτηρίζουν τον πόλεμο, δεν μπορεί να αποτελέσουν δικαιολογίες για την άρνηση υπερασπίσεως της πατρώας γης με κάθε μέσο. Η ιστορία έχει δείξει ότι η δημιουργία της συντριπτικής πλειοψηφίας των εθνών είναι αποτέλεσμα ένοπλων συγκρούσεων, όπως και της Ελλάδος, η οποία εορτάζει φέτος τα 200 χρόνια από την κήρυξη της επαναστάσεως του 1821.
Ο αναντικατάστατος πολλαπλασιαστής ισχύος κάθε στρατεύματος εδράζεται στην πίστη προς σ’ ένα αιώνιο ιδανικό, αναλλοίωτο και τέλειο ως προς την έννοια που εκφράζει. Η πατρίδα αποτελεί την ενσάρκωση αυτού του ιδανικού και η υπεράσπιση της ελευθερίας της συνιστά το ιερότερο καθήκον των ανθρώπων που θεωρούν τους εαυτούς τους παιδιά της. Μεγαλύτερη αξία από την ανθρώπινη ζωή υπάρχει στο σκοπό, στο όνομα του οποίου καλείται κάποιος να την θυσιάσει, ανεξαρτήτως εάν φορά στρατιωτική στολή, ή πολιτική περιβολή. Χωρίς πολίτες όμως δεν υπάρχει πατρίδα. Το γεγονός ότι την τελευταία πενταετία ο πληθυσμός μας μειώνεται σταθερά, είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό και συνιστά απόδειξη της μειωμένης θελήσεως μας να επιβιώσουμε ως λαός και ως έθνος. Τα πλέον σύγχρονα οπλικά συστήματα δεν έχουν καμία αξία, εάν οι χειριστές τους δεν έχουν αποφασίσει να πολεμήσουν μέχρι «της τελευταίας ρανίδος του αίματος των». Την 15η Αυγούστου του 1946, ο Ιάπωνας Αυτοκράτορας Χιροχίτο, μετά την ρίψη των ατομικών βομβών στην Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, ανακοίνωσε από το ραδιόφωνο την άνευ όρων παράδοση της χώρας του. Ο προ των ανακτόρων χώρος κατακλύσθηκε από πολίτες οι οποίοι του ζητούσαν συγνώμη, γιατί δεν κατάφεραν να νικήσουν στον πόλεμο, ενώ σε όλα τα επίπεδα της διοικητικής ιεραρχίας πολλοί προτίμησαν να κάνουν χαρακίρι, μην αντέχοντας την ταπείνωση της παραδόσεως. Αυτού του είδους η νοοτροπία δεν αφήνει ένα λαό να εκλείψει και του δίνει την δύναμη να σταθεί ξανά στα πόδια σου, όσα άσχημα και εάν έχει πέσει.
Ο τρόπος λειτουργίας της εκπαιδεύσεως καλλιεργεί την νοοτροπία της μειωμένης προσπάθειας. Η γενική εικόνων των διδασκομένων αντανακλά την ποιότητα των διδασκόντων. Η οικογένεια, το σχολείο, αλλά και τα μέσα μαζικής ενημερώσεως θα πρέπει παρέχουν στην νεολαία μας «Παιδεία», η οποία βοηθά στην προαγωγή του πολιτισμού και την καλλιέργεια του ανθρώπου, όπως την είχαν εννοήσει οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι. Γι’ αυτό τον λόγο απέκλεισαν από το πολιτισμό, οτιδήποτε δεν είχε παιδευτική επίδραση. Υπό αυτή την έννοια η νεολαία θα πρέπει:
α. Να αγαπά πρώτα και πάνω από όλα την Πατρίδα.
β. Να αποστρέφεται το ψέμα και να υπερασπίζεται την αλήθεια.
γ. Να σέβεται τους νόμους του κράτους και τα δικαιώματα των άλλων ανθρώπων.
δ. Να μπορεί να αναγνωρίζει το ηθικό από το ανήθικό, το καλό από το κακό, όπως επίσης τις αρχές, τα πιστεύω και τις αξίες που υπηρετούν τον άνθρωπο και βελτιώνουν την κοινωνία.
ε. Να αποκτήσει ακαδημαϊκές και άλλες γνώσεις, οι οποίες θα την βοηθήσουν να γνωρίσει την ιστορία της ανθρωπότητος, την δημιουργία του πολιτισμού, την πρόοδο της επιστήμης και την εξήγηση των φαινομένων.
στ. Να αναπτύξει την κριτική της ικανότητα, προκειμένου να λαμβάνει σωστές αποφάσεις.
Αναγνωρίζουμε σε μία παρατεταμένη ηλικιακά «νεότητα» όλα τα δικαιώματά της, χωρίς όμως να αξιώνομε την εκπλήρωση των υποχρεώσεών της. Δείχνουμε κατανόηση στα λάθη της, έστω και αν ακόμη είναι ποινικά κολάσιμα. Την θεωρούμε ωστόσο ώριμη να ψηφίζει και να επηρεάζει το μέλλον της χώρας. Η στελέχωση των ενόπλων μας δυνάμεων αποτελείται σε μεγάλο ποσοστό από άτομα νεαρής ηλικίας. Θα είναι πολλή δύσκολο να ανταποκριθούν στις ιδιαίτερες απαιτήσεις μιας ενόπλου συρράξεως, χωρίς την ανάληψη των ευθυνών τους και την συνειδητοποίηση των καθηκόντων τους. Τίποτα δεν υποκαθιστά το παράδειγμα όταν διδάσκεις, εκπαιδεύεις ή ασκείς διοίκηση.
Ο Μέγας Ναπολέων έλεγε ότι, «εάν δεν θέλεις να τιμωρείς συχνά, τότε να τιμωρείς αυστηρά». Η παραδειγματική τιμωρία των παρανομούντων, λειτουργεί αποτρεπτικά για όσους ρέπουν ή γοητεύονται από τις έκνομες πράξεις. Η γενικευμένη δυσπιστία προς την εκάστοτε κυβέρνηση και η μη εφαρμογή των νόμων, υπονομεύουν την λειτουργικότητα του κράτους. Τέτοια γεγονότα μπορεί να είναι τυχαία, αλλά και καθοδηγούμενα από αυτούς που έχουν συμφέρον να μειώνουν την ισχύ της Ελλάδος. Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε την ύπαρξη ατόμων, τα οποία έχουν αναλάβει την αποστολή να εκτρέπουν του σκοπού της κάθε είδους εκδήλωση(αθλητική, καλλιτεχνική, σωματειακή, εργατική κ.α), προκειμένου να δημιουργούν ρωγμές στην κοινωνική συνοχή. Η ύπαρξη «πέμπτης φάλαγγος[1]» στην χώρα μας, αποτελούμενη από Έλληνες και μη, μπορεί την δεδομένη στιγμή να «βραχυκυκλώσει» τα πάντα. Η παραπληροφόρηση στις ημέρες μας είναι δύσκολο να ελεγχθεί. Από την αρχή της πανδημίας διαδιδόταν και εξακολουθούν να διαδίδονται πολλές πληροφορίες. Ένα μέρος του πληθυσμού υιοθετεί άκριτα τα πιο απίθανα σενάρια, από άγνωστες πηγές, αλλά αμφισβητεί την επίσημη ενημέρωση, από τους καθ’ ύλη αρμόδιους. Στην χώρα μας το προφανές έχει πολλές όψεις και δεν το αντιλαμβάνονται άπαντες με τον ίδιο τρόπο.
Το ποσοστό του πληθυσμού που επέδειξε «αίσθημα ατομικής ευθύνης», για την τήρηση των μέτρων για τον περιορισμό εξαπλώσεως του ιού της γρίπης δεν ήταν το προσδοκώμενο. Μέχρι την ημερομηνία συγγραφής του κειμένου(27 Ιουνίου 2021), ο αριθμός των συνολικά εμβολιασθέντων δεν έχει εξασφαλίσει την ανοσία του πληθυσμού[2]. Οι πειθαρχημένοι λαοί μπορούν να ανταπεξέλθουν στις δυσκολίες ενός πολέμου. Οι συνέπειες μιας στρατιωτικής ήττας θα είναι ολέθριες για όλους. Η αποφυγή αυτού του ενδεχομένου αξίζει των όποιων θυσιών, μεγάλων ή μικρών, που πρέπει να υποστούμε, για την εξασφάλιση των αγαθών της ελευθερίας μας, της ανεξαρτησίας μας και της ασφάλειας της ζωής και της περιουσίας μας.
Η ιστορία έχει δείξει ότι μετά από τις κάθε είδους «συμφορές» μας, αδυνατούμε να κάνουμε αυτοκριτική. Αρεσκόμεθα να τις αποδίδουμε σε συνωμοσίες και προδοσίες αγνοώντας τα λάθη, τις παραλείψεις και τις ανοησίες μας. Πιθανόν να μην διαθέτουμε την γενναιότητα που απαιτείται για την αναγνώριση των σφαλμάτων μας. Οι περισσότεροι έχουμε διδαχθεί ότι στην μάχη των Θερμοπυλών (480 π.Χ ), το επίλεκτο σώμα των Περσών «οι Αθάνατοι» υπό τον Υδάρνη, μέσω της Ανοπαίας ατραπού κατέληξαν στα μετόπισθεν των Ελλήνων. Αυτό το πέτυχαν με την βοήθεια του Τραχίνιου βοσκού Εφιάλτου, ο οποίος τούς οδήγησε έναντι αμοιβής. Αυτό που αγνοούν πολλοί είναι ότι, ο Λεωνίδας γνώριζε την ύπαρξη της και είχε αναθέσει την φύλαξή της σε 1.000 Φωκείς, οι οποίοι παρότι του το ζήτησαν, εγκατέλειψαν τις θέσεις τους, όταν αντίκρισαν τους Πέρσες[3].
Στην ιστορική μας διαδρομή οι Έλληνες έχουμε αποδείξει ότι είμαστε ικανοί για το καλύτερο και το χειρότερο. Κάθε επιλογή έχει το τίμημα της, τίποτα σ’ αυτή την ζωή δεν είναι άνευ κόστους. Η πορεία μας επί της γης είναι αποτέλεσμα των δικών μας αποφάσεων και μόνο. Όλοι οφείλουμε να αναλάβουμε το μερίδιο της ευθύνης που μας αναλογεί.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- Ο Πόλεμος και η Ειρήνη Μεταξύ των Εθνών. Raymond Aron, Συμπληρωματικές Εκδόσεις Στρατιωτικών Περιοδικών. Αθήνα 1966.
- Ηροδότου Ιστορία, Βιβλίο Πολύμνια. Συμπληρωματικές Εκδόσεις Στρατιωτικών Περιοδικών, Αθήνα 1969.
- Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό «ΗΛΙΟΥ», Αθήνα 1948.
[1] Ο όρος Πέμπτη Φάλαγγα χρησιμοποιείται για να περιγράψει την διεξαγόμενη προπαγάνδα προς όφελος του εχθρού στο εσωτερικό της χώρας, προερχόμενη από ξένα άτομα ή και εγχώριους συνεργάτες του. Ο όρος χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1936, κατά τον Ισπανικό Εμφύλιο πόλεμο, από τον Στρατηγό των Εθνικιστών Αιμίλιο Μόλα, ο οποίος διεύθυνε την πολιορκία της Μαδρίτης. Σε ερώτηση δημοσιογράφου ποια από τις 4 φάλαγγες που διοικούσε θα εισερχόταν πρώτη στην Ισπανική πρωτεύουσα, απάντησε ότι ήδη υπάρχει εντός της πόλεως μια «Πέμπτη Φάλαγγα», αποτελούμενη από οπαδούς του Φράνκο, η οποία πολεμούσε του δημοκρατικούς.
[2] Οι πλήρως εμβολιασμένοι ανέρχονται στο 30% και με την πρώτη δόση μόνο στο 50% .
[3] Ηροδότου Ιστορία, Βιβλίο Πολύμνια 218.