ΤΟΥΡΚΙΑ
Άρθρο του δημοσιογράφου Εμίν Τσιόλασιαν της Εφημερίδος «Σοζτζιού» της 20 Ιουλ 2022
Μετάφραση από τον Άνχη ε.α Χαρ. Καραγκιοζούδη
«Η σιωπηλή επέτειος του Κυπριακού…»
Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους μας, αν δεν είναι πρόθυμοι να μάθουν και να ερευνήσουν, δεν γνωρίζουν αυτό το περιστατικό στην Κύπρο και όταν δεν το γνωρίζουν, δεν το θυμούνται. Έχουν δίκιο…
Γιατί τα παιδιά που γεννήθηκαν εκείνη τη χρονιά (1974) είναι πλέον 48 ετών. Όσοι ήταν 15 ετών εκείνη τη χρονιά, είναι τώρα 63 ετών. Δεν γίνεται να έχουν καμία γνώση, ειδικά αν δεν διαβάζουν και δεν μαθαίνουν.
Ναι, σήμερα συμπληρώνονται 48 χρόνια από την «ειρηνευτική επιχείρηση» στην Κύπρο
Ο Τουρκικός στρατός αποβιβάστηκε στην Κύπρο στις 20 Ιουλίου και κέρδισε μετά από έντονες συγκρούσεις με Ελληνικές και Ε/Κ δυνάμεις.
Με κόστος 497 μάρτυρες (νεκρούς), συμπεριλαμβανομένου του πλοίου «Koτζάτεπε». Απ’ αυτούς τους μάρτυρες, οι 55 πέθαναν στο αντιτορπιλικό «Κοτζάτεπε», το οποίο βομβαρδίστηκε κατά λάθος και βυθίστηκε από τα δικά μας αφη.
Στρατός Ξηράς: 411, Στρατοχωροφυλακή: 13, Πεζοναύτες: 13, Αεροπόροι: 5
Ναύτες: 55 στο αντιτορπιλικό «Kοτζάτεπε».
Στην κυβέρνηση βρίσκεται ο συνασπισμός των κομμάτων CHP-MSP .
Πρωθυπουργός ο Μπουλέντ Ετζεβίτ, αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ο Νετζμεττίν Ερμπακάν.
Όταν οι έντονες διπλωματικές συνομιλίες με την Αγγλία και την Ελλάδα δεν απέφεραν κανένα αποτέλεσμα, ο Ετσεβίτ εξήγησε την κατάσταση νωρίς ένα πρωί: «Ξεκινήσαμε την επιχείρηση. Ο στρατός μας πηγαίνει στην Κύπρο. Στόχος μας είναι να φέρουμε ειρήνη στο νησί».
Οι στρατιώτες μας, που επιβιβάστηκαν σε αποβατικά πλοία από τη Μερσίνα, άρχισαν να αποβιβάζονται στις παραλίες της Κερύνειας στις 20 Ιουλίου. Από τη μια αποβιβάζαμε τις δυνάμεις μας από τη θάλασσα και από την άλλη προσγειώναμε τους αλεξιπτωτιστές μας κοντά στους στόχους. Τα αφη μας βομβάρδιζαν στόχους από αέρος. Είχαμε ένα τεράστιο πλεονέκτημα. Η Κύπρος ήταν εκτός εμβέλειας των Ελληνικών αφών και τα Ελληνικά αφη δεν μπορούσαν να φτάσουν εκεί. Είχαμε την αεροπορική υπεροχή. Είχαμε πιάσει ορισμένα σημεία στο πρώτο στάδιο, αλλά ήμασταν κολλημένοι σε ένα στενό τρίγωνο.
Χιλιάδες στρατιώτες μας διέτρεχαν μεγάλο κίνδυνο
Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα ήταν η δίψα. Τον Ιούλιο, στην υγρή ζέστη της Κύπρου, που ξεπερνούσε τους 40 βαθμούς στη σκιά, οι στρατιώτες μας δυσκολεύτηκαν περισσότερο λόγω δίψας. Μετά οργανώσαμε τη δεύτερη επιχείρηση τον Αύγουστο και καταλάβαμε εκείνη την περιοχή, συμπεριλαμβανομένης της Αμμοχώστου και χαλαρώσαμε λίγο. Φτάσαμε στα σημερινά όρια.
Έκανα πολλές έρευνες και συνεντεύξεις για αυτή την επέμβαση, διάβασα και έμαθα. Μερικές λέξεις και φωτογραφίες είναι ακόμα στη μνήμη μου.
Για παράδειγμα, ο αείμνηστος Διοικητής των στρατευμάτων, Στρατηγός Μπεντρεττίν Ντεμιρέλ, που αποβιβάστηκε στην Κύπρο και άλλοι αξιωματούχοι με τους οποίους μίλησα, έλεγαν πάντα το ίδιο πράγμα: «Ο εχθρός εναντίον μας αντιστάθηκε γενναία, μας δυσκόλεψε».
Υπάρχει μια ασπρόμαυρη φωτογραφία, δεν θα την ξεχάσω ποτέ.
Ένας από τους αξιωματικούς μας, του οποίου το χέρι ήταν σπασμένο και βαλμένο στο γύψο, βρίσκεται μπροστά, στο άρμα... Κρατάει το μακρύκαννο όπλο του, στο καλό του χέρι. Αν του πείτε «φύγε», θα πολεμήσει με το ένα χέρι… Έχουμε γίνει μάρτυρες τέτοιων ηρωικών γεγονότων.
Ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα του Κυπριακού πολέμου, ήταν ο από λάθος βομβαρδισμός και βύθιση του αντιτορπιλικού «Kοτζάτεπε», από τα δικά μας αφη.
Έρχεται μια διαταγή στα τρία αντιτορπιλικά μας, «Κοτζάτεπε», «Αντάτεπε» και «Σταρτάρχης Τσιακμάκ», που περιπολούσαν στη βόρεια ακτή του νησιού:
«Μια Ελληνική νηοπομπή που μετέφερε στρατιώτες και εφόδια, πλησιάζει στο λιμάνι της Πάφου. Θα αποβιβαστούν εδώ. Αν τα καταφέρουν, θα βρεθούμε σε πολύ δύσκολη κατάσταση. Πρέπει να καταστραφεί αυτή η συνοδεία…»
Για το θέμα αυτό γίνονται έντονες συζητήσεις μεταξύ ναυτικών και αεροπόρων στα πολεμικά κέντρα επιχειρήσεων στην Άγκυρα.
Τα αφη μας θα βομβαρδίσουν τη συνοδεία, αλλά ρωτούν τους Πεζοναύτες:
-Απογειώνουμε αφη. Αν έχουμε πλοία μπροστά στην Πάφο, απομακρύντε τα αμέσως, για να μην επιτεθούμε σε λάθος στόχους.
Η απάντηση έρχεται από το αρχηγείο των Πεζοναυτών:
-Δεν έχουμε πλοία σ’ εκείνη την περιοχή. Μπορείτε να επιτεθείτε και να βυθίσετε οποιαδήποτε επιπλέοντα στοιχεία δείτε κοντά στο λιμάνι.
Τότε αποδεικνύεται ότι τα τρία αντιτορπιλικά μας περιμένουν ακριβώς κοντά στην Πάφο!.. Και μετά τη διαβεβαίωση (!) που δόθηκε από το Πολεμικό Ναυτικό, οι πιλότοι μας τους επιτίθενται.
Με ένα άμεσο χτύπημα, το «Kοτζάτεπε» βυθίζεται επί τόπου και το «Αντάτεπε» και «Στρατάρχης Τσιακμάκ», που έχουν υποστεί μεγάλες ζημιές, αρχίζουν με ζιγκ-ζαγκ κινήσεις να το σκάνε προς τη Μερσίνα, στον βαρύ δρόμο.
Τα τελευταία χρόνια πολλές συνεντεύξεις για το γεγονός αυτό δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα μας... Ποιος έκανε λάθος σ’ αυτό, Ναυτικοί ή Αεροπόροι?
Αν με ρωτάτε, μπορώ να απαντήσω σ’ αυτή την ερώτηση με την ταυτότητα του απλού πολίτη ως εξής:
Μεγάλο μέρος του σφάλματος έγκειται στο Πολεμικό Ναυτικό, το οποίο δεν γνώριζε την ακριβή τοποθεσία των πλοίων του πριν από εκείνη την επίθεση.
Αυτή είναι απλώς η παρατήρησή μου με την ταυτότητα του πολίτη, μπορεί να κάνω λάθος.
Τα γεγονότα, φυσικά, βρίσκονται σε απόρρητα κυβερνητικά έγγραφα που δεν έχουν ακόμη αποκαλυφθεί.
Μια ακόμη ερώτηση μπορεί να σου έρθει στο μυαλό:
Αναρωτιέμαι τι απέγινε η προαναφερθείσα Ελληνική νηοπομπή, μπόρεσε να φτάσει στο λιμάνι της Πάφου και να πραγματοποιήσει αποβίβαση ?
Επιτρέψτε μου να σας δώσω την απάντηση αμέσως:
Δεν υπήρχε τέτοια νηοπομπή. Είτε ήταν ηλεκτρονική φάρσα, είτε ήταν δικό μας λάθος πληροφοριών.
Αποδείχθηκε ότι είχαμε μια πολύ μεγάλη έλλειψη κατά τη διάρκεια της επέμβασης. Έλλειψη ενσύρματης και ασύρματης επικοινωνίας…
Δεν υπήρχε ασύρματη σύνδεση μεταξύ των πλοίων μας και των αφών μας.
Το ίδιο ίσχυε και για το στρατό ξηράς. Το σύστημα υστερούσε πολύ.
Σιγά- σιγά, αφήσαμε πίσω μας 48 χρόνια από το περιστατικό της Κύπρου. Εκείνες τις μέρες βιώναμε μεγάλο ενθουσιασμό. Τώρα δεν υπάρχει ενθουσιασμός, όλα είναι μηδενισμένα και ξεχασμένα! Φανταστείτε ότι στην Τουρκία δεν υπάρχει ούτε ένα μνημείο αφιερωμένο στους μάρτυρες της Κύπρου !!!
Αν πεις για την Ελλάδα, τα πράγματα μπερδεύτηκαν, έπεσε η κυβέρνηση, έγιναν πολλές δίκες, δόθηκαν βαριές ποινές σε όσους κρίθηκαν υπεύθυνοι.
Μετά ιδρύσαμε την «ΤΔΒΚ», αλλά εκτός από εμάς, κανείς άλλος δεν την έχει αναγνωρίσει στη διεθνή σκηνή !
Ειδικά οι «φιλικές και αδελφικές (!) Ισλαμικές χώρες μας…»
Αζερμπαϊτζάν, Πακιστάν, Κατάρ, Σαουδική Αραβία, Μπαγκλαντές, Μαλαισία, Βοσνία, Σομαλία, «Τουρκικές Δημοκρατίες» στην Κεντρική Ασία κ.λ.π !
Καθεμιά απ’ αυτές, κάθεται στην αγκαλιά είτε των ΗΠΑ και της ΕΕ, είτε της Ρωσίας. Από καμία δεν ακούγεται κιχ! Επιπλέον, υπήρξαν και άλλα περιστατικά. Οι μαφίες μπήκαν στην «ΤΔΒΚ» και μετατράπηκε σε βάση καζίνο της Μέσης Ανατολής…
Αυτό ας γίνει μάθημα σε μας.