Φεβρουάριος 2023˙ Συμπληρώνονται εβδομήντα τέσσερα χρόνια από την αποφράδα εκείνη νύκτα της 11/12 Φεβρουαρίου 1949, κατά την οποία οι ξενοκίνητες ανταρτικές δυνάμεις του αποκαλούμενου Δημοκρατικού Στρατού οργάνωσαν, προσπάθησαν, σχεδίασαν, επεδίωξαν και ενήργησαν από της 03:30 ώρας της 12.2.1949 και στη συνέχεια το διήμερο 12 και 13 Φεβρουαρίου σφοδρές και αλλεπάλληλες επιθετικές ενέργειες για την κατάληψη της πόλης της Φλώρινας προκειμένου να εγκαταστήσουν σ’ αυτή την λεγόμενη “Κυβέρνηση του Βουνού”.
Κατά την διάρκεια του αδελφοκτόνου εμφυλίου πολέμου, ή επί το επικρατέστερο ανταρτοπολέμου {1946 – 1949} πολλές επιδρομές έγιναν κυρίως προς τις πόλεις Νάουσα, Καρπενήσι, Καρδίτσα προς τον σκοπόν βίαιας στρατολόγησης. Λαφυραγωγίας ή εξαναγκασμού των κατοίκων, δια της τρομοκρατίας, προσχώρησης στις τάξεις τους. Ομοίως και επιθετικές ενέργειες πραγματοποίησαν για την κατάληψη κάποιας απομακρυσμένης πόλης ή κωμόπολης, όπως Κόνιτσας, Έδεσσας και με την τελευταία συμμοριακή επίθεση της Φλώρινας για την εγκατάσταση της ψευτοκυβέρνησής τους.
Στα μέσα του εικοστού αιώνα και ενώ ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος έχει τελειώσει και όλα τα κράτη ασχολούνται με την ανοικοδόμησή τους, στην ταραγμένη και σπαρασσόμενη Ελλάδα ζούμε με τις βαθιές πένθιμες πληγές του ελληνοϊταλικού πολέμου και της κατοχής, αρχίζει ένας αδελφοκτόνος σπαραγμός με καταστροφές, πυρπολήσεις κατοικιών, ερήμωση της υπαίθρου και εκατόμβες θυμάτων και εκτελέσεις πολιτών. Είναι ο αιματερότερος εμφύλιος πόλεμος της περιόδου 1946 – 1949.
Η Ε.Α.Α.Σ. κάθε χρόνο, τον μήνα Φεβρουάριο αποτίνει φόρο μνήμης, τιμής και ευγνωμοσύνης στους πεσόντες αξιωματικούς και οπλίτες και τους αγνοούμενους κατά την φονικότατη μάχη της Φλώρινας, αναπέμπει απλή και απέριττη επιμνημόσυνη θρησκευτική δέηση και καταθέτει δάφνινο στεφάνι τόσον στο στρατιωτικό νεκροταφείο της πόλης, όσο και στο ηρώο του χωριού Πρώτη.
Για όλους τους πεσόντες και αγνοούμενους, κατά τον τριετή εμφύλιο πόλεμο του αδελφοκτόνου σπαραγμού, που άφησαν τη ζωή τους σε κάποιο πεδίο μάχης και πότισαν με το αίμα τους το δένδρο της ελευθερίας της Πατρίδας μας, ο στοιχειώδης σεβασμός της ιερής μνήμης τους είναι καθήκον και υποχρέωση όλων των Ελλήνων.
Η τελετή της επιμνημόσυνης δέησης δεν είναι “εορτή μίσους”, αλλά χριστιανική θρησκευτική ιεροτελεστία τιμής μνήμης του ηρωισμού τους, της αυτοθυσίας και της αυταπάρνησης του επέδειξαν στην υπεράσπιση της ανεξαρτησίας, της ελευθερίας και της δημοκρατίας της Πατρίδας μας. Με τις εκδηλώσεις της εθνικής μνήμης επιζητούμε να προσεγγίσουμε το μέγεθος και τις διαστάσεις των θλιβερών γεγονότων της εποχής και τις καταστροφικές για την Ελλάδα συνέπειες αυτών.
Σήμερα, δεν θέλουμε να ξύνουμε πληγές ή να ανασκαλέψουμε τις φρικτές μνήμες του παρελθόντος, αλλά να ξεπεράσουμε την γραμμή του αίματος, του μίσους και του διχασμού των Ελλήνων, που χάραξε η άφρονα και η αντιεθνική επανάσταση των κομμουνιστοσυμμοριτών στις 31 Μαρτίου 1946.
Η εθνική εκδήλωση δεν είναι μια επετειακή ευκαιρία για να σκαλίσουμε τον πόνο και τα πάθη και να σπείρουμε τον καρπό του διχασμού. Είναι αφορμή να αναλογισθούμε πως πετύχαμε να απαλλαγούμε από τις ξενοκίνητες ανταρτικές δυνάμεις και ποια θα ήταν η τύχη της Πατρίδας μας, εάν είχαν επικρατήσει.
Πάντως, το άστρο της μάχης της Φλώρινας δεν έσβησε και δεν χάθηκε, αλλά εξακολουθεί να ρίχνει το φως του πάνω στην ευλογημένη και ελεύθερη γη της Πατρίδας μας και μας υπενθυμίζει ότι οφείλουμε να μεταβιβάσουμε την ιστορική γνώση και ανάμνηση των θλιβερών γεγονότων στις επόμενες γενεές, να διαφυλάξουμε την ιστορική τους μνήμη, να συναισθανθούμε ως δικό μας τον πόνο και την οδύνη των οικείων των πεσόντων και αγνοουμένων και να κατανοήσουμε ότι ο εμφύλιος πόλεμος είναι πανανθρώπινα ο φοβερότερος πόλεμος, όπως και ο Ιερός Χρυσόστομος το επισημαίνει και μας διακηρύσσει ότι˙ “οι πόλεμοι από εξωτερικούς εχθρούς δεν καταστρέφουν τόσο πολύ, όπως οι εμφύλιοι”.
Ας μην ξεχνάμε ότι, παρά την απόσταση των εβδομήντα τεσσάρων ετών, που μας χωρίζουν από τα τραγικά γεγονότα της σύγχρονης ιστορίας μας, το μέλλον της Πατρίδας μας συνδέεται άρρηκτα με την ιστορική τους μνήμη. Αυτή την μνήμη, σαν θέλουμε να έχουμε μέλλον οφείλουμε να τη διατηρήσουμε άσβεστη. Πάντοτε να ενθυμούμεθα το τι έχει υποστεί η Ελλάδα από τις αιματηρές κομμουνιστικές απόπειρες επιβολής της ιδεολογίας τους.