ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΚΥΡΑ
Ποίημα του Ιωάννη Παναγάκου
Ελλάδα, πλώρη του Θεού και φως της οικουμένης
την ομορφιά της ξαστεριάς και τ’ όνειρο της λευτεριάς
που δίδαξες σ’ αυτή τη γη, και μ’ αγιασμό ευφραίνεις
η Ρούμελη και ο Μοριάς και τα παιδιά της κλεφτουριάς
γόνοι κληρονομιάς βαριάς, μέσα στο φως λουσμένης
μαζί με τ’ άλλα αδέρφια τους εις την ξηρά, στο Αιγαίο
του εικοσιένα τη χρονιά ανοίξανε ξανά πανιά
με πίστη στον αγώνα τους και με ηθικό ακμαίο
κάτω απ’ του Τούρκου τον χιονιά και της σκλαβιάς την παγωνιά
άνθισαν λευτεριάς κλωνιά με φρόνημα γενναίο.
Κι ανέτειλε νέα αυγή στου ήλιου την κοιτίδα·
του εικοσιένα η εποχή που πάντα ζει μες στην ψυχή
Ελλάδα μου, στα σπλάχνα σου στάλαξε την ελπίδα
κι εκείνη η μεγάλη αρχή, με πίστη και μ’ απαντοχή
με την ουράνια ευχή έγινε ηλιαχτίδα.
Στη Θεσσαλία, Ήπειρο, νησιά, Μακεδονία
απλώθηκε το μέγα φως που φέγγει λευτεριά σαφώς
στην Κρήτη, στο ένδοξο νησί, στη Θράκη· ευωδία!
Μα έμεινε καημός κρυφός που τ’ όνειρου είναι τροφός
της Ήπειρου το Άγιο Φως, της Κύπρου η ελευθερία.
Τώρα πατρίδα μου χρυσή, μετά διακόσια χρόνια
έχεις καθήκον ιερό: το παρελθόν σου το λαμπρό
να μην αφήσεις έρμαιο στο μένος, στη διχόνοια
αλλά με βήμα σταθερό να τ’ αναστήσεις φωτερό
για ένα μέλλον θαλερό, μ’ αγάπη και ομόνοια.
Για να μπορείς ειρηνικά λεύτερη να οδεύεις
να μην ξεχνάς τρία τινά, να τα τηρείς παντοτινά:
μονάχη σου να ορθώνεσαι, βοήθεια μη γυρεύεις
πιόνι μη γίνεσαι ξανά, σκέψου τα «Όχι» τα τρανά
μ’ ενότητα, στο φως κι αγνά, έτσι θα προοδεύεις.
Ό,τι με αίμα κέρδισες στης μάχης το πεδίο
μην τους αφήνεις να πωλούν και το λαό να ξεγελούν·
είσαι η ιερή Ελλάς, δεν είσαι ένα πορνείο.
Οι αιώνες, δες, αντιλαλούν κι οι ήρωες φεγγοβολούν
για δόξα και τιμή μιλούν· είσαι αρετής μνημείο.
Ορθώσου ως στον Όλυμπο, αυτό ’ν’ τ’ ανάστημά σου!
Τα Αιγαιογάλαζα νερά, στα μπράτσα σου τα στιβαρά
ειρήνης λίμνη να γενούν· ας είν’ το μέλημά σου.
Με τα σκαριά τα ισχυρά και τα ένδοξά σου τα φτερά
βασίλισσα είσαι και κυρά του πνεύματος· στοχάσου!
Πρώτο Βραβείο στον Ι΄ Παγκόσμιο Ποιητικό Διαγωνισμό της ΑΜΦΙΚΤΥΟΝΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ.