Αποπροσανατολισμός από τα κρίσιμα και σοβαρά Εθνικά θέματα
-Γράφει ο Σχης ε.α. Γεώργιος Τσακίρης, Στέλεχος σε διεθνή όμιλο, Πτυχίο στο χρηματοασφαλιστικό marketing(Connecticut USΑ), MA στη διάρθρωση & διαχείριση χαρτοφυλακίων(Λονδίνο UK)
Από τον Ιανουάριο που συνεχίζεται και τον Μάρτιο του 2021 τα ΜΜΕ με εκτενή σχόλια τους ασχολούνται με άτομα που εκμεταλλευόμενα τη θέση που κατείχαν, πιθανότατα ασέλγησαν σε βάρος ανηλίκων και ενηλίκων μικρής ηλικίας που η πορεία και η εξέλιξη τους είχε άμεση σχέση με τη βοήθεια των πρώτων . Στις συζητήσεις που κυκλοφορούν διαφαίνεται πως ικανός αριθμός Ελλήνων μάλλον συμφωνεί με την μερίδα εκείνη των δημοσιογράφων που από υπερβάλλοντα ζήλο και άλλους λόγους δεν αντιλαμβάνονται πως έτσι διασύρουν τη Χώρα μας και τους Έλληνες. Σε παλαιότερες - σοβαρότερες εποχές θα αναφερόταν το θέμα μερικές ημέρες, θα τελείωνε εκεί και θα το χειριζόταν πλέον με απόρρητη, όπως προβλέπεται, διαδικασία, ο μόνος αρμόδιος φορέας η δικαιοσύνη. Βεβαίως ο βιασμός και η αποπλάνηση είναι σοβαρά θέματα και πρέπει να ληφθούν μέτρα για την αποτροπή τους, μας απασχολούν όλους γιατί έχουμε παιδιά, αδέλφια και αρκετοί και εγγόνια, αλλά όχι επί δύο και πλέον μήνες να αποτελεί το κύριο θέμα των ΜΜΕ. Όλα έχουν το μέτρο τους. Λες και δε μας απασχολούν μείζονα πολύ σοβαρά και επείγοντα άλλα θέματα, όπως η πανδημία, η μεγάλη οικονομική ύφεση, το χρέος που διαρκώς μεγαλώνει και η κρίσιμη κατάσταση στα εθνικά μας θέματα. Γιατί τόσος αποπροσανατολισμός από τα κρίσιμα θέματα; Έχουμε λόγους να αποπροσανατολίζουμε την Ελληνίδα και τον Έλληνα; Είναι άραγε σκόπιμος ή όχι;
Εδώ παραδώσαμε βορά στους σκοπιανούς των 2 εκατομμυρίων κατοίκων την Μακεδονία μας. Τους δώσαμε με τη Συμφωνία των Πρεσπών όνομα, γλώσσα και εθνότητα Μακεδονική χωρίς να τα δικαιούνται. Μια συμφωνία που συστηματικά παραβιάζεται από την απέναντι πλευρά και η Κυβέρνηση, δεν έχει κάνει καμία παράσταση προς το Συμβούλιο Ασφαλείας και τον ΟΗΕ για να την καταγγείλει.
Οι Τούρκοι μας εκβιάζουν καθημερινά, παραβιάζουν και αμφισβητούν την ΑΟΖ μας στην ΝΑ λεκάνη της Μεσογείου και στο Αιγαίο, απειλούν τα νησιά μας και δυστυχώς στο Στρατό Ξηράς δεν έχουμε την επιβεβλημένη πρέπουσα επάνδρωση, για να αντιμετωπίσουμε αιφνίδιες απειλές και αυτό γιατί εμείς κυρίως, οι πολίτες αυτής της Χώρας, πλην ολίγων, αδιαφορούμε, αλλά και οι πολιτικοί μας δεν τολμούν να αυξήσουν τη θητεία στο επίπεδο που απαιτείται. Συρθήκαμε σε διερευνητικές συνομιλίες χωρίς καμιά προϋπόθεση, κάτω από απειλές και εκβιασμούς που μέχρι και τώρα συνεχίζονται, ενώ πολλές φορές είχαμε δηλώσει πως δε θα δεχθούμε κάτι τέτοιο, με αποτέλεσμα να παγώσουν ουσιαστικά οι κυρώσεις προς τη γείτονα. Πέσαμε δηλαδή στην παγίδα που έντεχνα δημιούργησε η τούρκικη ηγεσία.
Μας επέβαλαν τα τελευταία 10 χρόνια, χωρίς καμία δική μας αντίδραση, οι εταίροι μας στην ΕΕ μέσω των μνημονίων την μηδενική σχεδόν διάθεση κεφαλαίων για τον εκσυγχρονισμό των Ενόπλων Δυνάμεων και στην ίδια περίοδο υποβαθμίσαμε - απενεργοποιήσαμε την μέχρι τότε υπάρχουσα αμυντική βιομηχανία της Χώρας. Στο ίδιο χρονικό διάστημα ο εξ’ ανατολών γείτονας μας όχι μόνο έκανε το αντίθετο, αλλά δημιούργησε μια τεράστια βιομηχανία παραγωγής αλλά και πώλησης σε τρίτες χώρες σύγχρονων οπλικών συστημάτων και για τους τρεις Κλάδους των Ενόπλων Δυνάμεων. Αποτέλεσμα η Τουρκία σήμερα να διεκδικεί μια θέση ως περιφερειακή δύναμη και με πλεονάζουσα θρασύτητα να επιτίθεται, εκβιάζει και απειλεί όχι μόνο την Πατρίδα μας και γειτονικές Χώρες, αλλά ακόμη και τις Μεγάλες Δυνάμεις του πλανήτη μας.
Γεμίσαμε την Ελλάδα μας με παράνομους μετανάστες (οι περισσότεροι μουσουλμάνοι) που σε μερικές δεκαετίες λόγω δημογραφικού, θα αποτελούν την πλειοψηφία των κατοίκων, με τραγικές συνέπειες για την ιστορία, τον πολιτισμό και το μέλλον της Χώρας μας.
Αφήσαμε την Κύπρο μας στο έλεος του Θεού, εγγυήτρια δύναμη είμαστε, μάλλον το ξεχάσαμε και αυτό. Καταργήσαμε το ενιαίο αμυντικό δόγμα Ελλάδας – Κύπρου και δεν είμαστε ικανοί να οριοθετήσουμε ΑΟΖ με την Κύπρο, ενώ η Τουρκία εντελώς αυθαίρετα παραβιάζοντας το διεθνές δίκαιο οριοθέτησε ΑΟΖ με τη Λιβύη. Ακολουθούμε τη διπλωματική οδό, καλή είναι, οι ξένοι όμως είναι σχεδόν βέβαιο πως δε θα σταθούν δίπλα μας στην κρίσιμη ώρα. Οφείλουμε εμείς έγκαιρα, με επείγουσες διαδικασίες, να φροντίσουμε για τη δημιουργία ισχυρής δύναμης αποτροπής πολέμου.
Κρίμα ολισθαίνουμε.
Γιατί όμως με τόση ηττοπάθεια, τόση αδράνεια, τόση απάθεια αντιμετωπίζουμε τα μείζονα, κρίσιμα και επείγοντα εθνικά θέματα και ασχολούμαστε με άλλα; Λες και έχουμε γύρο μας καλούς γείτονες που μας αγαπούν, μας σέβονται και δεν αμφισβητούν τα σύνορά μας. Θα τρίζουν τα κόκκαλα των προγόνων μας, των μαχητών της ελευθερίας. Εύχομαι να έχουν ληφθεί από τους κυβερνώντες μέτρα που λόγω απορρήτου δεν είναι ευρύτερα γνωστά. Αν δεν έχουν ληφθεί όμως και μακάριοι ακολουθούμε - παρακολουθούμε τα γεγονότα;
Αχ Πατρίδα ποιος ξέρει τι .......